Het Uitverkoren Volk; het Verbond
De Wetgeving
God had het plan om de mensheid regels of wetten te geven volgens welke zij moreel,
dus wezenlijk menselijk, gedrag kunnen vertonen.
Die regels heeft Mozes mogen ontvangen tijdens de omzwervingen in de Sinaï-woestijn
nadat het Joodse volk door de Almachtige bevrijd was uit de slavernij in Egypte.
Ontwikkeling
Eerst sluit God en verbond met Noach, de stamvader van alle mensen.
De regenboog staat symbool voor dit verbond.
Dan sluit hij een verbond met Abram.
Dat verbond wordt "bezegeld" met de besnijdenis van al zijn mannelijke nakomelingen.
Dat zijn de Israelieten en de Islamieten.
Omdat Abram stamvader zou worden van vele volk(er)en, verandert zijn naam in Abraham.
Nadrukkelijk geeft God aan, dat het verbond via Izaäk verder zal gaan
en niet via Izaäk's broer Isjmaël.
Dit verbond wordt enige malen bevestigd.
Uit Izaäk komt het Israëlitische volk voort; dat zijn de Joden.
Uit Isjmaël komen de volk(er)en voort, die later de Islamieten worden.
Het doel van het verbond
Herhaaldelijk laat God weten, dat het Zijn wens is om voor de Israëlieten God te zijn.
In grote lijnen geeft God aan wat Zijn Verbond inhoudt.
Als Zijn volk zich goed houdt aan al zijn Wetten,
dan kan het rekenen op de meest prachtige zegeningen.
Wanneer echter het Joodse volk zijn Wetten verguist, dan is het goed mis!
De uitverkorenheid van het Joodse volk houdt verder de volgende belangrijke taak in:
maak bij de andere volk(er)en Zijn Wetten bekend.
Die opdracht lijkt simpel maar blijkt praktisch moeilijk.
Het is de vraag, of het Joodse volk dat voldoende goed doet.
Enerzijds moet Zijn Naam bejubeld worden en
anderszijds hebben de rabbijnen vastgesteld, dat Joden Zijn Naam niet mogen uitspreken.
Dat is een gevolg van een van de tien geboden: "misbruik Zijn Naam niet"
Naar mijn mening misbruik je Zijn Naam niet als je de Almachtige eert en op een voetstuk plaatst.
De Islamieten zijn daar veel vrijmoediger in en sommigen schieten wat al te heftig door.
Volgende hoofdstuk Monotheïsme en wetenschap Hoofdmenu